Dag Otto Lauritzen was voor mij de eerste Noor die echt potten kon breken in de Tour de France. Het verhaal van Dag Otto las natuurlijk ook als een jongensboek. Parachutespringer tot het noodlot toesloeg. Hij overleefde de val en tijdens zijn revalidatie ontdekte hij het wielrennen. Mart Smeets vertelde in 1987 vaak dit verhaal in het jaar dat Dag Otto een etappe won in de Tour de France.
Het maakte kennelijk aardig wat wielerkoorts los in Noorwegen, Want bijna dertig jaar later trekt het Scandinavische land blikken met wielertalent los. Hushovd brak de ban, daarna was er de stoere Edvald Boasson Hagen en dit voorjaar was Alexander Kristoff praktisch onverslaanbaar. Eind mei zag ik bij mijn werk als commentator voor Eurosport een nieuwe generaties Dag Otto’s rijden in de Tour des Fjords. Rasmus Guldhammer en Sven Erik Bystrom lieten zien dat de Noren ook de komende jaren etappes zullen blijven winnen in de grote drie rondes.
Een mooie mix van generaties kan het worden. Het doorzettingsvermogen van Dag Otto, de aanvalslust van Hushovd en Hagen en de snelheid van Kristoff. Ik zou het wel weten als ik ploegleider was. Heya Heya Norge.